Yaþadýðýmý zanneden sevdiklerim var Her gün baþka bir rol alýyorum baþka biri oluyorum Ýçimde karma karýþýk bir toz bulutu gibi duygular silsen silinmiyor unutulmuyor böyle yaþamaya hayat deniliyor
Ben onu tanýdýðým gün ölmüþüm kendi ipimi çekmiþim Mutluluðu deðil onla ama ölmeyi her gün öðrenmiþim Þimdi düþünmeden hayasýzca yaþýyorum kaybetmekten korkmadan Planlar yapmýyorum artýk hayat yazýyor ben oynuyorum ......
Sosyal Medyada Paylaşın:
melek candan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.