aþkýn güvertesine baðlar saçlarýn beni
güney rüzgarlarý eser yüzünde
yelkenleri þiþirir gözlerinin meltemi
akdeniz mavisiyle dolu, öyle engin
yol alýr yüreðimde bir gemi...
gülüm desem, boynunu büker dalýnda çiçek
havalanýr hüzün kuþlarý; parçalý bulutlu yürek
bir martýyý yitiririm çýðlýk çýðlýða her sabah
yüzündeki çiy damlasý oysa seni güldürecek...
yalnýz ada(m)ýn kýyýlarýnda
yedi renkli balýklar yüzer þimdi
yüreðime demirlemiþ gemileri batýrýrým
yangýn koylarýný tutuþtururken akþam güneþi...
dört, üç,iki, bir, bir, bir; sýfýra bir var her an
dönüþünü beklerken uçup giden martýnýn
yerinde sayar zaman; pimi çekilmiþ yürek
sýkýca sarýl bana, ölmeyi istemiyorsan...
Þaban AKTAÞ
05.05.2001
Düþlük Dergisi, yayýnlanmýþtýr.