O ÖLDÜ

Güçsüzdü,fakirdi,yalnýzdý
Sakattý üstelik biçare
Hayatý yoksullukla geçmiþti
Bulunmamýþtý derdine çare

Eski pantolonlu,yýrtýk ceketli
Gördüðümde onu, bir tuhaf olurdum
Zayýftý,inceydi,deðildi etli
Bayram namazýnda, yanýnda dururdum

Kýrk veya kýrk beþti yaþý
Akrabam ve babamýn arkadaþý
Çocuklarý çok severdi
Kurtulmazdý onlardan baþý

Otuz-otuz beþti,evlendiði yaþ
Sakattý,yürürdü yavaþ yavaþ
Hasta yataðýnda bile yalnýzdý
Derdi olmuþtu ona arkadaþ

Ýmamasýz tespih tanesi gibi
Bir yavrusu kaldý,adý: HALÝT
Ufacýk,tombul bir sabi
Allah’ým,onu artýk sen büyüt

Ýki tarla,iki inek
Geçiminin hepsi buydu
Kader,ona da razý olmadý
Geldi,gömleðini soydu

Ýnsanoðlu sakýn ha!
Dünya malýna kanma
Ölüm,iþte böyledir
Onu atlatýrým sanma

Kim demiþ ki kalacak
Ýnsanoðlu dünyada
Hepimiz öleceðiz
Ne lüzum var feryada...

Abdurrahman kahraman


Sosyal Medyada Paylaşın: