DEDEM
Ayýrt etmezdin kimseyi ne öteki ne beriki
Bin üç yüz on beþti doðum, yas seksen iki
Neden bizi böyle terk ettin dedem
Gözlerimizi yaþa garkettin dedem
Neyleyim tedbir bozmuyor takdiri
Elinden geldiðince yaþadýn hak dini
Beyaz sakalýn nur gibi yüzün
Dedem sen de oldun bir piri-fani
Bilirim Azrail yaþa bakmayacak
Yaþayan her canlý ölümü tadacak
Odan tertemiz, döþeðin hazýr
Dedem o yatakta kimler yatacak
Ezan okunduðunu kimler bilecek
Ýnan dedem sensizlik bana zor gelecek
Kuruldu soframýz, serildi minderin
Sensiz o yemeði bizler, nasýl yiyecek
Kafamý kaldýrýp bakamýyorum
Kýzardý gözlerim yýkamýyorum
Gelince eve bakardým yataðýna
Yoksun sen artýk, rahat yatamýyorum
Bir tesbih, bir saat hatýran kaldý
Vermezdik seni kimseye, fakat Yaradan aldý
Odana girdim, yerin ve namazlýðýn boþ
Gönlüm senin ibadetle geçirdiðin gecelere daldý
Abdurrahman KAHRAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.