Yaþamdan öte yaþanýlan yerde Sevgiliye duyulan hissizlik belki de.
Önceden
Bir on dört þubat vurgunundan kalma beste Ayný týný yalnýzlýk kapýný çalarken Esen rüzgâr hediyenken Nerden çýkar ses
—Ben geldim aç kapýný
Beþ ay, Ýlk dört kaybolmuþ dilim, yarým yüzyýl deðilken Çok geçmiþ deðil üstünden Tarifi yokluk, tarifi ölüm bir hikâye. Düðüm olmuþ içim açýlmayan kasvet Sana deðil kendime ihanet...
Tenine yatak, kara çarþaf Aydýnlýða karanlýk Elimin senin elinden büyüklüðü, tarifsiz Alamaz bu hissi bu beden.
Ne gelirse baþýma bundan olsa Bünyem sarmýþ boþ vermiþlik çerçevesini etrafýna, Bana deðil bendeki bu hizasýz kýyam sana
Bir yoldu umman, Þimdi karanlýk senden bana kalan.
Söyle Kaç sokak lambasý lazým görünen yolu aydýnlatmaya. Kaç fener lazým sende olan gölgeni bu vuslata yansýtmaya.
Sus! Ya da sadece sus! Ne çok konuþtuk ne çok kelime tükettik.
Giderken bana býraktýðýn tek miras susmak Þimdilerde sende sus, bu en iyi oyuncak
e..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Otranto Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.