MUSTAFA KEMAL VE BEN
Yýl 1919
Düþ kurmanýn yasaklý olduðu günler.
Kurbaný olmasaydýk bir ihbarýn;
Salih, Fevzi, Rýfký ve ben,
uslanmayan hüznümün
alnýna kurþunlar sýkacak,
ve firara çýkacaktýk!
Firara çýkmadan evvel;
Salih, Fevzi, Rýfký ve ben,
Kýzýlay’da buluþtuk.
Sakarya’da,
salaþ bir meyhanede
demlenirken vatan aþkýna,
alçakça bir ihbarýn kurbaný olmuþtuk!
Zaptiyeler dört bir yanýmýzý sarmýþ,
içlerinden biri baðýrmýþtý;
"etrafýnýz sarýldý!
Teslim edin düþlerinizi!"
Çýnlarken duvarlar silah sesleriyle,
biz masada býrakmýþtýk gülüþlerimizi!
insanlar koþuþmakta,
devrilmekteydi masada kadehler!
meyhane boþalýrken,
usulca sokuldu garson;
“aranýyor muþsunuz aðam.
Hemen arkadan kaçýn!”
Salih, Fevzi, Rýfký ve ben;
kaçmaya yeltenirken yakalanmýþým!
Usumda Mustafa Kemal,
gözlerim baðlý,
üstelik bileklerim kelepçeliyken;
suçumuz neydi öðrenmeden,
vurulmuþ ve düþmüþüm!
Oysa,
Salih, Fevzi ve Rýfký’yý kurtarmakmýþ tek düþüm!
Kurtaramadan Salih, Fevzi ve Rýfký’yý
usumda tek kurþun,
son sözüm;
hadi siz kaçýn!
Atatürk’ün vaadettiði özgürlüðe kavuþun olmuþ!
Ve sonra,
ben çoktan ölmüþüm!
Bu yüzden hep yaslý taþ kaldýrýmlý Ankara sokaklarý!
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.