DUR ARTIK ÇIĞLIĞIM
ciðerime bastýðým sabýr taþý etime iþledi
gün gelecek de huzurlu ,mutlu nefes alýrým demekten
bir ayaðý çatlamýþ köprü üzerinde aðýr yürüyorum.
basamaklarý bir var ,bir yok,belanýn üzeri örtülmüþ gibi.
meziyetim bu ya mendil çürütmek koynumda
üzerimde kalmasýn çöker sevgimin vebali al götür
aradýðýný bilmeden yollara düþen sen
konaklandýðý gönlü, telafisi imkansýz yýktýn gittin.
kýyýlmýþ, gözden çýkarýlmýþ ,canlarýn pazarýndayým
kendi hayatýmýn celladý olmuþken,hakimi neylerim
saadetin bulunmaz þerbeti pamukla sürülür dudaklarýma
el uzatan yürek delen sözler kulaðýma girmez
güvenin eserini ayaðýmýn altýnda ezdim ben
bir divanenin kudreti ile ellerimle taþ ufalýrým
kýymýklara ayrýlýrým da kendimi batarým sana deðmesin diye
kaynaðýný buldum sandým topraðýn arasýndan sýzan tek pýnarým
avuçlarýmdan akýp gittin kanamadý içmeye þu caným
dur artýk gönül çýðlýðým gücün bitti duyan yok seni
güzü güz eyle,kýþý bahtýna örtü eyle vaktinde.
acýsýn ki hisset yaþadýðýný ,selam al yolla hakka
çökmüþ içime kabarýr taþar acýnýn zehri el vermeyin
tanýmam beden öfkeden haya bilmez bulaþmayýn
gidip bir tepeye açayým þu sinemi avazým çýktýðýnca baðýrayým
derdimin dilini ancak ben anlarým bundan sonra
sessiz ÇIÐLIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.