Sen Yoksun

Sensiz geçen günlerde artýyor.Hadi o bir yana simanýda unutmaya baþladým ne tuhaf?

Delicesine her an yeniden mesafelere raðmen en yakýnýnda hissedecek kadar seven ben, her zaman kaçan, bu aþktan belki de haberi olmayan seni unutuyor çok tuhaf.

Yokluðun öylesine derin ve ýssýz ki kalbim büyük kanyon gibi üstelik ne bir yolcusu, ne bir duraðý, ne bir yerleþim yeri, ne de bir canlý yok. Sen gittiðinden beri bomboþum.Issýzým ve de hissiz.

Yokluðun öylesine soðuk ki kalbimin en ýssýzýnda ayaz geceler sürüyor ýlýktan bir yaðmur baþlýyor, sonra saðanak, ardýndan atýþtýran dolu üst üste binen dertler gibi sonrasý kýyamet gibi.

Hissizim ve hiçsizim, ötem bile yok artýk olduðum noktadan ne geri gidebiliyorum ne de ileri.
Sanki hayatý arabanýn arka koltuðundan izler gibiyim ne sürebiliyorum ne de yön verebiliyorum sadece gidiyorum sessizce ve de içten içe paranoyaklaþarak.
Sosyal Medyada Paylaşın: