Ağır Gül

sabah kokuluyken
anlamini çocukluðundan getir
korkuluðuyum bu akþam da
seni sonlara taþýyacak göçlerin
adýmýn içinde seni sonsuz yaþatmak
yaðmuru en çok sana benzetmekle hükümlü
heveslerim
üzgün gibi durduðuma aldýrma
sen çocukluðundan getir yeter
razýyým
tanýma her kente ayrý bir þarký bulan
yalnizligima terk edilmeyi
gözlerimin her aný dünyayla
dünya senle
sen kendinle...
farklarimiz bir
birlerimiz ayrý...


aðýr güldün kaç kez
yanýmda bitmeyen bir yoldun
düþlerime çalýþtý bitmezliðin
yürünmekten yorulmadin
bir sonraya zaman býrakmak adýna
sustum aðaçlara
kendimle rüyalasiyorum...

kendimle iki kiþiykendi o gülümseyiþim
misafirlere salonlar ayrýlýrdý ya
kendime deðiþik sakallar ýsmarlardým
devlet cumhuriyeti kutlardý
halk devletin cumhuriyeti kutlamasýný
türküden türküye deðiþik yüzlü bir sevdada
akþamý beklemeden aðlamaya istekli
þimdi gene yoksunum
yaza uzaklaþtým sadece...

son yýllarýný mahalle öyküsüz geçirdi
çocuk seslerini bir ayrýlýk gibi anýmsadý
gölgesiz sokaklarda ölmekten korkarak
uzak bir peyzaja anlam vermek için
hafta içli zorla rüya görmeye çabasýyla
birbirini boðan korkak renklere sýðýndý
en iyi zamaný hep sonraya sakladý
ekmeðinin kenarýnda mutlakaydý hep bir baþkasýna
aðýr gül kokularý üzerine býraktýðý þiirde
gözlerinin en mutlu haliyle
pastellediði boðuk bir mevsimden
özlediði bir düþünceye gömülü...








kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın: