’Bir yalana güvenle baktýðýnýzda sonsuz huzur verir ... Ýnanmak istediðiniz de zaten sizin istediðinizdir. ’
Ýmlasý bozuk satýrlarým var benim. Kýzdýðýmda küfür eden dilim ! Nefes olduðum þiirlerin ardýndan ise , Kulaklarda naif bir tat býrakmasýný da bilirim.
Susayan yüreklere kuyu... Aþký dillendiremeyenlere tercüman olmuþ da olabilirim.
Çok konuþan biri deðilim. Aðýr aksak döner dilim. Ona göre parmaklarým daha hýzlý ilerler... Ýç dökümü yaz yaðmuru gibi karalar geçerim.
Doya doya aðlamayý unuttum Babam göçtükten sonra... Arada gözümden yaþ gelir siler geçerim.
Gülen yüzsüzlüklerinin ardýndan , sýrtýmdan yediðim hançerlerin acýsýný hatýrlar, Kimse görmesin diye, Bir tek can bildiklerimin meclisinde kahkaha ile gülerim.
Gölgem kimine aðýr gelir... Kimi , yorulduðu her durakta beni arar ... Ýç döküþleri sabýrla dinlerim.
’Seni yýllardýr tanýyor gibiyim.’
Bu kulaklar neler duydu ... Nelere þahit oldu bu gözler.
En çok kimi özlediðimi bir tek ben bilirim...
Gülü koklamakta güzeldi... Ömrü feda etmekte... Nefes almak bile özeldi bir tek onun gözlerinde...
Aþk denen yalana kandým bazý bazý... Sonu hüsrandý ama hiç þaþýrmadým. Her kul hata yapar amenna... Hata ile hayat bulanlar bir kenara... Aldýðýnýz nefes bile size fazla...
Hayat bu ya... Kýsasa kýsas her zaman kaçýnýlmaz sondur...
Bugün deðilse... Ýlahi adalet keser hesabý... Ýþte , kaçýnýlmaz olan da budur !
Yunus Özkan
13.06.2015 02:37
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.