Bazen düþünüyorum Hep yalnýz kaldýðýmda Ýnsansý hayallerimi nereye koyacaðým diye Bir çuval þiir dolu mýsralarýmla Isýnmaya çalýþýyorum hala sensiz hayata Demlenmeye býrakýyorum hayallerimi artýk Esen rüzgarlarla kaybolmasýn diye Gönlümün sandýðýna sakladým Arta kalan bir tek þiir idin sen Sevgi yumaðý Seni nereye koyacaðým Bilemiyorum Takýlsan bir yere ucundan tutsam açýlýrsýn Alabildiðine hayatýn denizine Keþke o sevginden herkes nasibini alsa Uçuþan kelebekler görürsün Umuda bel baðlamýþ tüller ellerinde Semaya bakarken dualar dillerinde Geleceðe hep güzel bakan gözlerinle Sonsuzluða giden yýllar Yokluðunda özlemlerim Her yýl bir ay Her ay bir gün Bir gün, bir an gibi kayboldu gitti yüreðimden Geceleri serin oluyor sensiz Yýldýzlarý izliyorum artýk umut diye Umarým her þey gönlünce olur Bahar akþamlarýnda Gecem kavuþtu artýk sabaha
Behçet Bük 885/12.6.2015 Saat 21.00’’
Sosyal Medyada Paylaşın:
GünbatımıerkenBehçetBük Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.