Bu kadar öfkeye, bu kadar kine,
Ne kadar yorulsa aklým almýyor.
Yanlýþa isyanda yenildim yine,
Doðrular derilse aklým almýyor.
Þüphenin kollarý içimi sardý,
Nereye varacak öfkenin ardý.
Kaç kere vuruldu kýskançlýk kurdu,
Yeniden vurulsa aklým almýyor.
Ne düþmanlýk böyle ne kan davasý,
Baþýmdan döktüðün zehir kovasý.
Hicranla yýktýðýn bülbül yuvasý,
Kalbime kurulsa aklým almýyor.
Geride kaç yýlý harap býraktýk,
Bir pire uðruna on yorgan yaktýk.
Sevda savaþýndan yaralý çýktýk,
Yaramýz sarýlsa aklým almýyor.
Âlemde hayatýn tekrarý var mý?
Yaptýðýn zulümler aþka sýðar mý?
Bulutlu geceye güneþ doðar mý?
Ýlmime sorulsa aklým almýyor.
Artýk bu yolun da sonuna geldik,
Cenneti ararken Sýrat’ta kaldýk,
Bulanýk sularýn dibine daldýk,
Hüznümle durulsa aklým almýyor.
Yýllardýr burnunun dikine gittin,
Ruhumun þehrini virane ettin.
Öfkeyle yanarak intikam tüttün,
Gözlerin darýlsa aklým almýyor.
Mehmet NACAR