az önce
oturmuþtum bir derinliðin kýyýsýnda
ölü sevinçler birleþiyor sessizce yumruk kadar yüreðimde
haziran yaðmurunu giydirmek varmýþ
ve o yaðmurda
intihar’a teþebbüs istanbul da
bir aðaç vardý neredeyse kýpýrdayacak
bir andý,herþey göründü
baþka sesler duyulmadan
kanayan gülüþlü yumuþak hecelerin geçirdiði sürgün
nasýl da yitirdik birbirimizi
eylül deðildi
ürkütücü akþam kýþ deðildi
hemde ne yakýn dý
acýlý hikayeler bir kentin üzerine
yýðýldý
ne zaman düþünsem
bir aðýz antlý hece,bunca kalabalýk içince
sayýsýný bilmediðim saç tellerim
yitirilmiþ
ana rahminde
bir þiirimi yazarken ölmek isteyiþim
ve yine aranýzda olmayýþým
eflatunu seviþimden dir
yine belki;kuru bir zapdediliþ býrakacaktýr cümlelerimi
hem deðerli daðýnýk bir çizgi bir çeliþki