Sorarım Size İnsan Kaç Kere Ölür
Basmadýk yer býrakmadýðýmýz zaman
Bu güzelim topraklarda
Daðlardaki mantarlar, tarlalardaki fareler
Çaðýl çaðýl akan dereler
Yere düþen yapraklar, karýncalar, kelebekler
Kozalaklar ve kundaktaki bebekler...
Yurdumun coþku dolu insanlarý
Onlarýn alýn terleri
Vatanýný seven Lazlar, Çerkezler, Gürcüler, Kürtler...
Hep beraber yücelteceðiz yurdumuzu
Hep beraber þiþireceðiz avurdumuzu...
Baðýrdýðýmýz zaman karþý daðlara
Biz Türk’üz, biz Türk’üz Altaylardan beri
Hatta daha da ötesi var diye...
Uzun hava gibi yanýk
Ve tarihe binlerce yýl ötesinden tanýk
Ölümü gözünde büyütmeyen
Baðrý kor gibi alev alev
Mert insanlarmýþ bunlar diyeceksiniz...
Tanýdýðýnýz da bizi...
Karalayanlar da utanacak
Þerefsizler de, alçaklar da, kalleþler de...
Sokakta bulmadýðýmýz vatanýmýzý
Sokak serserilerine peþkeþ çekemeyiz.
Sorarým size
Ýnsan kaç kere ölür?
Adam gibi adamlar bir kere
Þerefsizler.............kere...
Noktalý yerleri varýn siz doldurun...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.