ýslak rüzgarýn ýslýðý göðü saran fümelenmiþ renk duman elini çekiyor sudan kenarýndayým hiçliðin yorgun zaman baþucumda
boþluðu kemiren kaygý yaprak yaprak dökülüyor bit yeniði düþlere ne sýkýcý mevsim deðil mi beklemek kabuðuyla diþlemek gölgeliði
misafir kuþ yuva telaþýnda að örerken söylediði þarkýlar veda edemeden
rüyalar var deðil mi yakýþmýyor üzerine yaþanmýþlýk resmini siliyorum her karemden çocukluðum günlük güneþlik bir tuvalde üzerimde durmalý
kuþlar gelmiþ yine topluyor içimdeki biri tüm nar tanelerini keþke görünse insanlýk ýslak rüzgar ezdi nar çiçeðini gerçi güzel/di insan geriye kalan bir avuç umut
muratcanbolat
þiirimi güne taþýyan kýymetli kurula yorumlarý beðenileri puan ve favori seçimleriyle destekleyen saygýdeðer kardeþlerime caný gönülden muhabbetle..
Sosyal Medyada Paylaşın:
muratcanbolat Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.