DUYMAK GEREK

Hangi yaðmurlar yýkar
Yüzlerindeki kiri
Hangi güzel söz silebilir kar beyazý elleri
O kömür karasý tenleri
Sokaðýnda soluk yüzlü kimsesiz insanlar
Ayrýya býrakýlanlar
Neden oradalar bir soran oldu mu
Hala mutlu olmaya çalýþýrlar
Yaðmur kar yaðar üzerilerine
Kir dolar en derinine
Yorgun gözlerinde
Þaþkýn bakýþlarý
Hayata küsmüþ bu insanlar
Onlarý kazanmak gerek
Bakamazsýn bile için parçalanýr yüzlerine
Soðuk ýslak ve de çamurlu elleri
Hala mutludur gözleri
Yaþamýþlýðýn doruðunda
Yokluk var bir o kadar yalnýzlýðý da
Islanýr geceler dumanýnda
Varlýðý kýskanýrlar hep gökyüzüne bakarken
Kenarda birikmiþ kaðýttan umutlarýný yakar
Düþlerin döküldüðü perdelerden inen çýðlýklarý
Bazen de rüzgarla denizin getirdikleri
Paramparça olur yürekleri
Ýnsanlýk yardým severlik bu mu kaybolan içimizde
Açlýk soðuk var suskundur sabahlar
Morarmýþ kulaklarýnda yýllarýn hikayesi
Ocaðýn baþýnda dumaný yükselirken
Tek dostlarý yalnýzlýk
Ýçenler sýcak sefasýnda, onlar çaya hasret
Hiç açýz diyen yok
Sadece baþlarý öne eðik dururlar
Ýstemezler utanýr gururludurlar da

Hoþ bir ses kulaklarda seda
Bir sonun baþlamasý, aðlamayý hatýrlatýr
Acýsý bedenini uyuþturur
Nerede yatar belli deðil kimi zaman
Gönlünde duygu kalmamýþ bir insan
Donmuþ hayvanlar görürüz acýrýz
Islak titreyen canlar bizim insanýmýz deðil mi
Neden dýþtan görünür ki hep
Ýçten görülmezler
Söylemekle olmaz duymak gerek
Çaresizliði

Behçet Bük 875/7.6.2015 Saat 22.30’

Sosyal Medyada Paylaşın: