Býrakma ne olur beni düþ bahçelerinde ki hayallerine
Akýl almaz aklýmýn ellerine teslim etme
Uzan tut, sýmsýký tut ellerimden
Tut çýkar bu girdaptan beni
Yýk yüreðindeki han duvarlarýný, kýr zincirleri
Ýmkansýz aþkýn pençesinde yok etme
Çok ihtiyacým var sana tut ellerimden…
Siyahý sever, asil derdim
Þimdi nefretim ayyuka çýktý
Zifiri karanlýk çökerken bedenime geceleri
Beynimde þimþekler çakýyor
Zorluyorum tüm sýnýrlarý
Sessizce susuyorum içimde yankýlanan çýðlýklarýmla
Susuyorum yüreðimde mekân tutmuþ sevdana inat
Çýðlýklarým ha patladý ha patlayacak
Göðsümün sol yanýnda…
Ben mi imkânsýzým senin için?
Yoksa senin imkânsýzlýklarýn mý imkansýz?
Sol yanýmý yakan sevda ateþiyle
Tutunmaya çalýþýrken büyük bir umutla
Ellerim boþlukta kalýyor
Bedenimi korkunç depremler sarsýyor
Bilmiyorum neden hep susuyorsun
Yoksa ben aklýmý peynir ekmekle mi yedim?
Sahi!
Sen kimsin?
Nesin?
Yürek denilen sahnede sergilenmeyen bir oyun musun?
Kim bilir belki de imkânsýzlýðýn
Zincirlenmiþ kapýlarýný zorluyorum hayal dünyamýn…
Þimþek gibi sesler yankýlanýyor beynimde
Prangalar vuruyorum susturamýyorum
Söz geçiremiyor laf anlatamýyorum yüreðime
Gem vurup dilime ben susuyorum sessiz çýðlýklarýmda
Susmazsam biliyorum ki
Biliyorum ki
Konuþursam yer yerinden oynayacak
Ama karþýmda alt edemediðim imkânsýzlýk…
Ölüm iki nefes arasý deðil mi?
Þimdi derin bir nefes aldým, verirken de gideceðim
Hadi söyle beklemeye zamanýmýz var mý?
Bazen düþünüyorum!
“Býrak her þeyi at bir kenara
Yaþa yaþayabildiðin kadar her þeyi özgürce
Yaþa sessiz sevdaný sessizce yaþa” diyorum.
Ne çare o imkânsýz aþýlmaz imkânsýzlýðýn yok mu?
Vursam baþýmý duvarlara
Aþabilir miyim yüreðinde ki imkânsýzlýklarý
Ben kýrmadan sen kýr yüreðinde ki zincirleri…
Mustafa KARAAHMETOÐLU
05.06.2015