Dun,Bugun :

Dün,Bugün :

Dün;
Düþünmeye çalýþtým taa eski günleri
harmanönü,alaþar,sugözüleri..
Topal Ahmetin ayakkabý boyadýðý,
Kör þerefin çakmak doldurduðu O kahveleri..
Ýçimde bir buruk özlem
Yalnýz gecemde matem
Elimde cýðaram,çayýmda dem
Yetim,garip bir askerim bu günlerde ben.

Tel örgünün dýþýnda ýþýklar yanýyor
kimbilir kimlerin yürekleri kanýyor

Aklým benle deðil gözlerim seyre dalmýþ
Elimde bir mektup,sevdamý eller almýþ.

Þimdi yýllar geçti O sevdanýn üstünden
Mutlu olamadý ne yazýkki katmayýnca özünden

O askeri unutup bir zenginle evlendi,
Zengin hakir gördü bunu,sevgisi lekelendi.

En sonunda boþanmýþ,nafakada almamýþ,
Mirastanda bizimkine,hiçbirþey kalmamýþ..

Bugün;

Düþününce þimdi salim bir kafayla ben
hep ben olmuþum ömründe ben,yürekten seven.

Þimdi yürek kýrgýn,aþk,tan korkar hale geldi
Eðer ölmediysem hasretten,sebebi eceldi..

Yazmaya devam edersem,bu böyle akar gider
Gönlümede düþüyor,her satýrda yine keder,

Bu yürek olduysa eðerki heder
Suçlusu yine benim,ne yapsýn kader !...

Kerem Korkut/Eindhoven





Sosyal Medyada Paylaşın: