gülerken aðlamayý da öðrettin bana
çýkan her dolunayda
dolarken içime hüzün tam gece yarýsý
sönerken ýþýklar birbir
kalýrým yalnýzlýðýmla baþbaþa
depreþir yaram tutmaz kabuk
ismini her andýðýmda
uyku girmez gözlerime kirpiklerim küs
gözyaþlarým bir pýnar gibi birikir
daðarcýðýmda ki izler silinir birbir
içimde ukde gibi nokta olarak kalýr
seviþmelerimiz gelir aklýma ürperirim
dili olsaydý o aðacýn
düþen her yaprak anlatýrdý bizi
hani kapatmýþtýn ya gözlerini
ellerini tutup seni ilk öptüðümde
ikimizde zemheride kalmýþ gibi titriyorduk
sana sarýldýðýmda eridi buzlar
her damlasý ýsýttý bizi
iç çekiþlerimiz karýþtý nefesimize
yaþadýk aþkýmýzý en doruklarda
gerçekleþtirmiþtik olmaz denileni
vuslata bir adým kala ...
Refik
07 . 06 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.