Yalnızgen
Evvelden tuhaf bir üçgendik
Neyse ki yalanlarýmýzý evlatlýk verdik de
Ýkigen olduk
Sonra o meþum makas düþtü bulutumuzdan
Kese kese / þekilsiz bir hazla
Kýrpa kýrpa / mat bir ýstýrapla
Gözümüzü bile kýrpmadan / o sabahlara raðmen
Kaldýk tek gen – beklenmedik bir hüzün sularýnda
Ama nereden bilebilirdik geçmiþimizle körlendiðini
Kestirip atýnca unutulur sandýk ikimize kalan paslý miras
Sandýk ki birkaç yaprak daha kopartýrsak
Güldürür yazgýmýzý o masum yapraklar
Hile yapýp gövdesinden koparttýk koca beyazý
Bilemezdik köksüz beyazýn bir daha uzamayacaðýný mavimize
Þimdi hiçbir þeyimiz kalmadý avuçlarýmýzda
Birkaç papatya cinayetinden
Ve yalnýzlýktan üþüyen piþmanlýklarýmýzdan baþka
Böyle biterse þiir üzülürsünüz deðil mi?
Böyle mutsuz þiir sonlarýndan
Bir burukluðun daha sýzmasý ruhumuza
Sonu baþý belli olmayan dram sinekleri
Her gece arzularýmýzý emmek için beklerken
Zaten onca uðraþlarla
Özene bezene kurduðumuz ormanlar da talan olmuþken
Onca aðaç onca nehir þiirinden uzak
Duygu maðduruyken
Yani o avcý aslýnda çok iyi yaptý
Kýrmýzý baþlýklý kýzý kurtarmakla
Kimseye zarar vermez fazladan bir mutlu son
O yüzden seviyorum iki mevsim arasý vivaldiyi
Bir nota el atýyor da son anda batmýyor gemi
Onca çalkantýlý sanrýlara raðmen
Dalgalar ve biraz ýslaklýk can veriyor kýyýmýza
Ama biz keserken iþte o sevinçleri
Erkenden yiyeceðiz diye sabýrsýzca
Hiç kalýbýmýzdan da utanmadýk
Zaten hiç sýðamadýðýmýz kalýbýmýzdayken
Yine de kýyamýyorum iþte yok etmeye
Tüm bu hikayelerimin içini kemiren oyuncak aþklarýmý
Açlýktandýr diyorum
Evvelden tuhaf tuhaf üçgenken
Dörtgenken beþgenken çok genken
Öylece o çizgilerin bir kenarýnda
Beklerken bambaþka bir çizgiyi - çizgileri
Hep þehvetli bir geometri düþlerken düzlemimde
Bir gün sonsuza gidip geri dönen tek adam
Ben olacaðým diye hayal ederken
Ve her gece gidiyormuþ gibi yaparken
Bir nehir daha feda ederken kendini uçurumuma
Ah, bu þiirin baþýnda bir “o” vardý deðil mi
Kese kese birbirimizi derinliklerimize ittiðimiz
Ansýzýn indiriveren sürpriz bir yaðmur gibi
Kayboluveriyor kadehimizin dibinde tortulaþan gizlerimiz
Bir önemi de kalmýyor o zaman kaçgen olduðumuzun
Genlerimizdeki tek baþýnalýk tüm hýzýyla ürerken
belki de o yüzden yazmalýyým aynama kocaman izlerle :
"ben aslýnda kendi halinde bir yalnýzgenim..."
Oktay Coþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.