Sırtın ölüm döşeğine değmeye görsün bir kere

Sýrtýn ölüm döþeðine deðmeye görsün bir kere.
Önce dünyadaki onca hava çekiliyor gökyüzünden,
Sonra her bir dað biniyor, her bir hücrene ezmecesine.
Yelkenler fora diyor bir kaptan rüzgârýn en delisine
Ve düþüncelerin sürükleniyor,
Mazi denen girdabýn merkezine ve derinliðine.
Sarýlýyorsun suyun içinde suya.
Parmaklarýn karþýlaþýnca ellerinin ayasýyla,
Bir manzara beliriyor karþýnda, onüç, on dört yaþýnda,
Çelikten kafes içinde, bir kýrýlmaz cam arkasýnda.
Baþrolünde sen, en canlý halinle bir yaz sabahý
Ayaðýnda kara lastik, ayaðýn ondan kara.
Bir elinde döner ekmek, diðerinde kola,
Kasabadasýn öðle sýcaðý, babanda yanýnda.
Bakarken aðzýnýn sulandýðý dahi oluyor,
Gözlerine eþlik edercesine ve kendi gelen bir yutkunma.
Bir çýrpýnman yetiyor baþýnda okuyanlarýn hýzýný artýrmaya.
Bir bakýþ ötede, siyah beyaz bir manzara, ahþap çerçevede,
Ne güzel de duruyor karýn yanýnda, beyaz gelinliðiyle.
Yüzünde gülücükler, ellerinde titreme yarýþmada bacaklarýnýnkiyle.
“Keþke” diyorsun;”baþucumdaki bakýþýný görebilsem”ve
“Ve yakalayabilsem aradaki uçurumu”.
Ama nafile derinleþtikçe bulanýklaþýyor,
Gördüðün en son ýþýk bile titremede.
Düzleþtikçe girdabýn çukuru yüzeyde,
“Son bir nefes daha”feryadý yankýlanýyor,
Verdiðin her nefesin sonunda, hem içinde.
Yüzünde asýlý kalýyor bir nefes daha alamamanýn hüznü.
Ve bir özlem gözaltlarýna sýkýþmýþ kalmýþ mor halkalar arasýnda.
En sonrakinden sonra sýmsýký ve sýcacýk saramamýþ olmak karýný.
Ne de zor çýkarmýþ meðer can,
Býçaklarýn en körü, güneþin gözünde kaynamýþ
Sonu gelmez bir saplanýþla girmede yüreðine.
Sonunda karýnda alýyor nasibini,
Avuçlarýndaki elinin soðukluðundan.
Her þey o son nefesle olup bitiyor.
Herkesin dediði, sanki bir film þeridi
En son kare takýlý kalýyor perdede,
Soðuk, karanlýk, sessizlik ve yalnýzlýk.
Hepsi iç içe.

Sosyal Medyada Paylaşın: