Sen demir bir iplikten Örülü bir danteldin Ýlmekleri onlarca að içinde Baþka halkalarla birleþen Tek baþýna tam bir þekil Diðerleriyle tam bir desen Çevresini kendisine katarak geniþleyen Dantel kadar naif Ve demirden bir desen Kendi elleri ile Yaratýlmýþ bir þeydin
Yere dökülüp ziyan olmadý hiç bir hissin Ölülerini gömmezdin topraða Nefes almaya devam ederdi gidenlerin Ve hiç leþin olmadý senin Sen hep kurban etmeyi seçtin Cehennemleri göze alýp Cennetleri bularak Ýsmailden vazgeçtin Gelenler heba olmaz Fedalarla birikip Devleþirdi bitenlerin
Güneþin altýnda gezinir Yanarak dolaþýp, renk deðiþtirir, Kendi teninden olmadan Soyulur ve yenilenir, Üzerinde bir alevle dolanýp Kül olmadan sönebilir Ve sadece piþerdin..
Deli beyaz bir gömleðin içinde Son gördüðüm halinde.. Giydiðin þey üstüne tam, Gömleðinin içinde dolandým bir an Teninden bir ilham alýp Tuhaf dokusundan çalýp Kendime bir yüz çizdim o an
Havaya daðýlan bir bakýþ Çevremde uçuþan bir gülüþ Buharlaþýp gözüme perde, Alevleþip tenime ýzdýrap Olacak bir sessizlikte Vedalaþmýþtýn benle
Özgürdün, kanatlarýn vardý Ben havada asýlý kalýr, Sen orada kanatlanýr, Ayrýlmadan son bir defa Bana birþey anlatýrdýn Sen giderken de alýr, Ben giderken kalýrdým.. Ve sana her uzatýþýmda Dökülürdü yere duygularým..
Sendeyse ziyan olmazdý hiçbirþey.
Sosyal Medyada Paylaşın:
hilal bebek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.