þiir kendini dirilteni sever
kendini konuþaný deðil
bir meclisin göðünden inerken
söz içre durmayý sever
þiir þairini görür
bin yýllýk mesafeden görür ve tanýr
þair þiirini nasibi sayar
isyansýz ve duldasýz sahiplenir
her þair þiirinin kýtmiridir
ah þiir gül kývamýnda sürgün verirken
kalbi doðrultur kendi hizasýnda
ve kendinden olmayaný saylamaz
bir katre kan olsa da damarda
þiir hinliktir sevgili olanýn hedefine
hep en varýþtýr herþeyden çok
þiir tezgahýný kurduðu gönülde
kendini dokur ve dokuyaný okur
þiir göbek baðýný koparmayanlarýn
en munis ve en þedit kelimesi olur
sýcak soðuk demeden iklimlere
girer çýkar biperva
þiir acýkaný doyurmak için deðil
daha da acýktýrmak için besmeleyle yenilendir
haydi þiir diriltmeye soyunun denmez
þiir gelir ve adamýný uluorta soyar
destur yoktur þiirin kitabýnda