Hüzün damlacýklarýyla suladým içimdeki hasret aðacý, Kuþlar göç ettiler ayrýk yollara. Artýk yollarý hep ezbere aldým uykularda. Hayat çok anlamsýzdý acýlar çektikçe, Aðladým kimsesiz,kapýlar hep kapalý, Takvimlere birer ip baðladým,asýldýkça uzadý.
Tutundum sesinin rengine, Sýðýnacak sadece düþlerim kaldý. Omuzlarýma göçmen kuþlar kondu da, Bekledim nefessiz ve sensiz, Yüzümden aynalara yansýyan gülümsemendi.
Bir fincanýnda kahveydik belki de, Telvesinde yollar olan… Son sahnesinde aðlayamayan bir oyuncuyduk, Perdeler inerken sahte bir tebessümü olan.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muratsehirlis Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.