kırık konak

çekmecesinde
dantelli hatýralarýn saklandýðý
karanlýk bir lobiden
geçiyorsun sen yine

yaðmurun yaðdýðý
eski günlerde
özlüyorsun
tok adýmlarý

duvarlarda
ahþap kokusu
hatýrlýyorsun sen
bir yerlerden

çatý arasýna
gizlenen limansýz gemilerin
mendireklerinde
konaklardý martýlar

kucaðýnda
dalgasýz kelimelerden
uzak bir mevsimin
kýþtan kumsalý

uzanýp
yosun kokuyorsun
yaylada
serin bir rüzgar gibi.
ve sen
sadece sonbahardan
döküyorsun yine gözlerini.

03.06.2015


Sosyal Medyada Paylaşın: