Doðum günüm demek var ölüme Herkes aðlamasýn gülsün. Benim doðum günüme. Kýrk kat kaleye gizlensen Ölüm sarmakta bedeni nafile...
Güzeldir ah þu ölüm... Sen kalbi ölmüþten kork! Özgür kalýyorken ruh. Kurtulur beden kafesin. Sonsuzluða uçuyor O son derin nefesin Þimdi; Ayak degildir sadece Tüm vücut topraða basan. Tüm insanoðlu, Yaratýlmýþtý oysa Vakur kara topraktan. Kimi çocuk, Kimi genç, Yetiþkin yada ihtiyar. Yoktur rütbe yarýþý. Þimdi hepsi bahtiyar. Bazýlarý kapýcý köle, Bazýlarý aða sultan. Kalmaz sýnýf kavgasý. Simdi günahkarlar piþman.
Güzelim diye kibirlenemez. Ruh uçunca bir ölü. Para pul da fayda etmez. Satsan da malý mülkü......
Her insanýn ölüp, Dinlenmeye hakký vardir. Dünya yaþanýlan, Sorgulanan imtihandýr. Hasret özlem gideririr Bekler sýmsýcak topraðýn. Korkma belki sýkar toprak, Heyecanýyla kavuþmanýn. Ölürsem; Topraða düþtüðüm iþte o an; Tertemiz kokular gelir. Kara topraktan. Tohum düþer gibi düþünce o topraða. Büyümeye baþlar. Filiz veririm sonsuzluða........ . Selma Çanakçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selma ÇANAKÇIOĞLU Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.