SERSERİNİN DİBİYİM BEN...
Neden O’ nu bana soruyorsunuz, ben tanýmam kendisini.
Umutlarýmý alan O, hayallerimi çalan O, siz düþünün gerisini.
Yangýn yerine dönmüþ bir gönül sizce hatýrlar mý, böylesini?
Görürseniz beni hatýrlayýn, tek baþýna feryat eden birisini…
Yaralý yüreðim, dünleri düþünür düþünmesine… ama anmaktan utanýr.
Beni insanlar deðil de, yalnýzlýðýmý paylaþtýðým o boþ sokaklar, çok iyi tanýr.
Gökten yalnýzlýk yaðsa her daim, bir bendeki yorgun yürek ýslanýr.
Akýllanmaz bir türlü, her yüzüne güleni iyi biri zannederek aldanýr.
Kurtulmak istiyorum artýk, yýllarýmý çalan kötü günlerden.
Ne hayat be benim ki, bu günlerim çok daha kötü dünlerden.
Aþkýn da senin olsun sevginde, beni çýkar at artýk o taþ kalbinden.
Sana mutsuzluklar diliyorum, hem gözümden düþtün, hem de gönlümden.
Nerdesin nasýlsýn, sormam bir daha,
Bin yemin etsem, sözümde durmam bir daha.
Senin olduðun hayali kurmam bir daha,
Serserinin dibiyim ben, asla adam olmam bir daha
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.