Yolum düþtü Susuz’ a, Hal bilmeze sormaza. Dil revân olmuþ bak; Haber edin mor kuþa.
Bu ne þimdi kor olmuþ? Kan yorulup durulmuþ. Hiç kimseden tek söz yok. Ol diyardan el duya..
Lisâný bir olur er kiþinin. Hû diyene yâren olur derviþin. Melâl har eyledi ahýmý. Yedi elden lôkman düþtü yoluma.
Tövbe eyle Nesîmî’ den Bektaþ’ a. Þimdi þimdi sual olur hallaca. Ýp gerildi tûbâ denen aðaca. Þol revandan cân iksiri getirin.
Postum serin yâr kapýsýna fizandan. Bu yoldadýr cennetim, söz etmeyin figândan. Binbir âlim derdest etti cânâný. Duâsý kerîm mübareðin Hira’ dan!
Ben kul Ferhat’ ým vârým meydanda! Elestten kadîm ruhum oldu 30’ da. Canâný buldum hakîkat zýrhýnda. Naz ediyor iklimine dünyâm neyleyim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferhatcolak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.