Ýçime düþen damlalarýn çýkardýðý sesler kendine getirdi ruhumu. Yüzümüz yüksek aðaçlara dönük. Kýrýk dallarýnda gezinen kuþlar. Gözümüzde ýþýk toplayan çocuklar. Hayalleri çalýnan genç kadýnlar, Yanýyor yüreði ateþli gençlerde. ^^ Sýnýrlarýmýzýn belirlendiði bir çember dünya. Özgürsüzlüðün doðurduðu özgürlük tanýmý. Esen rüzgar onu da aldý bizden. ^^ Sayýn tanrý! Kalk ve kendine gel! Ölüm var tüm yansýmalarýnda. Uzat elini dünyanýn ortasýna,Ortadoðusuna! Yanan minik eller sana açýlmýþken koptu. Yüksek aðaçlar sana yaklaþmak istedikçe yok oldu. ^^ En direniþçi ruhuyla kardelenler bile usandý. Hadi insanlýk,sayýn tanrýnýn kalkacaðý yok. Kalk ayaða! Ahlakýnla,kültürünle,direniþinle! Topraða karýþan tüm güzelliklerin hatrýna...
Habip ORAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
habib orak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.