Yalnızlık

Gece olunca hüzün vurur camýma
Duvarlar þahit yalnýzlýðýma
Karanlýk þimdi odam bir kendim bir ben varým

Yine kocaman bir þehir karþýmda
Iþýklarý rengarenk süslü cazibesiyle baþýmý döndürüyor
Gökyüzündeki yýldýzlar bile bulutlara saklanmýþ sanki kaçarcasýna
Çaresiz duygular darmadaðýn

Gün yalnýzlýk
Saat Hüzün
ve ben kalabalýklar arasýnda kayboluyorum
Boðuyor beni bu þehir


Yalnýzlýk Allaha mahsus bilirim
Tükenir tüm kelimeler
Yazmak belki de en güzel ilaç
Haydi söyle derdimin dermaný var mý sende

Bir balýk gibi olsa insan dünü unutup yarýný yaþasa
yada bir kelebek gibi hergün yeniden doðsa


Yeni bir gün yeni bir baþlangýç
Hayata dair her neyim varsa al götür uzaklara
Baksana
Yalnýzlýðýn çaresini bile bulmuþlar

Ýþte hayat dediðin bir hikaye
Ne senaryosunu biz yazdýk
Nede yalnýzlýðý

Geceler uzun
Sessiz ve karanlýk en çokta sevgisiz
Camýma vuran her damlanýn sesiyle irkiliyorum
Süzülüyor yaþlar birbiri ardýna

Olsun diyorum yine de seviyorum hayat seni
Yalnýzda olsam üstüme de gelse tüm kötülükler vazgeçmiyorum
Direniyorum direniyorum tüm kalbimle direniyorum


Iþýl YILMAZ








Sosyal Medyada Paylaşın: