Okumadýn onlarý , Okutmadým da , Kimselere de anlatmadým Ayýk kafayla ’seni seviyorum’ derken sövdüðüm satýrlarýmý !
Sen iri gözlerini gizlesen de Ýç yangýný alevlediðinde Yüreðimle birlikte mektuplar, Sonrasýnda bu çatý katý yanar. Küllerim savrulur mu sana bilmem!
Eriþilmez ! Yýkýk ! Viran kalmaksa bu izbe mekanda...
Yaþamaksa bu dünyayý , Nefes almaksa hayat, Yuva olur mu bu virane ? Lanet olasý düþlerimin kahramaný, Gözlerimin içine bak ve anlat.
Ellerinden tutamadýðým gerçeði Dökülürken birer birer Gözlerinden içmek zehri, aðýr geldi... Ayýktý kafam ! Ruhumu teslim ettiðimde sahibine...
Soðuk taþlar soruyor þimdi ’ Sevmiþ miydin beni. ? ’ Ya da cevap verme susman en iyisi Alkol yasaðý var saatte geçti Bir þiþede daha arayamam seni Affet beni...
Yunus Özkan
30.05.2015 22:42
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yunus Özkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.