Şehit Tevil Arık

ÞEHÝT TEVÝL ARIK

Sene bin dokuz yüz seksen dokuz.
Aylardan Mart.
Erzurum Narman ilçesindeyim.
Görev yerim belli, Baþkale Köyü.
Eski bir köy dolmuþu taþýdý beni.
Dolmuþ mu beni taþýdý,
Yoksa ben mi dolmuþu, diye düþündüm varýnca köye.
Hayatýmda yaþayacaðým ilk köydü burasý.
Narman’a en uzak ve de en soðuk idi.
Eðer insaný da, havasý gibiyse yandým dedim.
Oysa insaný sýmsýcaktý, havasýna inat.
Her gün arttý sevgi bende, hem de kat kat.
Mart ayý bitti, nisan ayýna girdik.
Ama her yerimizi çepeçevre kuþatan, kar gitmedi.
Okulun kiremitlerinden aþaðýya sarkýyordu buzlar ok gibi..
23 Nisan Bayramýný kutlayacaktýk ama yer yoktu ki.
Her yer buz ve her yer kar.
Tek çare temizlemek idi, karý ve buzlarý.
Önce kenara ayýrdým kýzlarý.
Sonra ne yapalým sizce nasýl temizleriz.
Bir ses yükseldi o anda: “ Öðretmenim kürekle temizleriz.
Bahçemizi temizleyip yapalým bayramý ” dedi.
Bu sesin sahibi idi yýllar sonra içimi yakan.
Okulda öne çýkýp atýldýðý gibi, atýlmýþ ortaya.
Haykýrmýþ o muhteþem asker:
“ Son ocaðýmýz tüttükçe,
Son erimiz sað oldukça,
Alamaz elimizden bu cennet vataný hiçbir it .” Diye.
Yýllar sonra haber verdiler bana;
“ Öðretmenim Tevil Arýk þehit” diye.
Hem aðlamýþ tüm Baþkale, söndü köyden bir nur diye.
Hem avunmuþlar.
Þehit Tevil bize, en büyük onur diye.

Düþtüðü yeri yakar ateþ.
Ateþ düþmüþse bir yere eðer,
Oradadýr feryat, oradadýr hüzün ve elem.
Böyle bir hüznü, yazamaz hiçbir kalem.
Ey þehit Tevil kardeþim,
Ey sevgili öðrencim.
Benim öðretmenin olarak hakkým helal olsun.
Her öðretmen gibi yalnýz öðrencilerime ders verdim.
Ama asýl sen hakkýný helal et, sevgili þehidim.
Ben ders verdim, sen ise can verdin.
Benim dersim yalnýz öðrencilerimeydi,
Sen ise, tüm dünyaya verdin en güzel dersi.
Askerlik, her birimiz için kutsal edadýr dedin.
Her birimizin caný, bu cennet vatana fedadýr dedin.

Vatan sevgisinin edebiyatýný yapmadýn sen.
Ne þiirler yazdýn, ne de roman.
Þehitler ölmez diyor Allah dedin.
Ben ölümü öldürürüm, ama ölmem dedin.
Ýþte þehitsin ve de ölmedin.
Bu cennet vatanda her anne, sana oðlum diyor.
Bu cennet vatanda her baba, sana oðlum diyor.
Var mý ötesi.
Sen Narman Baþkale’den, öyle bir ateþ attýn ki gönüllere.
Tüm gönüller, o ateþle yürek daðladý.
Sana bir Baþkale deðil, tüm vatan aðladý.
Þimdi ben gözlerimden gitmeyen,
O masum, o güzel bakýþýna mý yanayým?
Yoksa, yüreðimi yakýþýna mý yanayým.
Sana Bingöl kýrsalýnda, can vermek düþtü aziz vatana.
Bizimse içimize ateþ.
Bilesin ki; imrenir nice padiþah, sultan, hakan sana.
Çünkü ebediyen cennet mekan sana.

Mustafa EROL
1999 Yýlýnda Bingöl kýrsalýnda hainlerin hain kurþunlarýyla þehit olan, 1989 Yýlýnda Narman Baþkale Ýlkokulunda öðrencim olan Þehit Tevil ARIK ve diðer tüm þehitlerimizin ruhlarý þâd olsun.

Sosyal Medyada Paylaşın: