Denizi üþüyen bir geceyi
Sýrtlanmýþ gözleriyle baktý ufkuna
Türküsü yakýlmamýþ bir kýzdý daha
Daðlarýn yamacýnda seker
Üþenmeksizin her mevsimi severdi
Gözlerinin namlusunu çevirdiði an
Ölüm susar hayat biçerdi
Deli mavi sesiyle
Estiði daðlarýn yamaçlarýnda
Koþan neþesini tutamazdý kimse
Gövdesine kilitli maceralarýný
Bilmek haddi deðildi þehrin
O milad olacak bir aþkýn küçüðüydü
Daha ermiþ deðildi kalbinin burçlarýna
Sevda yýlký atlarýyla henüz koþmadan
Damarlarýnda destur istemiþti sanki
Yol eðileni büküleniyle yoldu
Kimi yerlerinde kýrýþmýþ yüzüyle taþýyordu
Yolcusunu seçmeden
Delik deþik olsa da kimi zaman
Yutmuyordu hiç kimseyi
Tozunu topraðýný kaldýrýp ardýndan
Yalnýzca konuþuyordu yolcusunu
Yol ve kýz yolcu bir kaderdi
Eteklerinde süslü melekleri olan
Ve acýktýkça mesafelerin içinde
Saygýsýzca kaybolan
Yolun gözü açýk kaldý sonra
Kýz kendini gitmiþti uzaða
En uzaðýn içinde hiç var olmamýþ gibi
Hep yakýnda susmuþta öfkesini
Söylememiþ gibi hep vardý iþte
Tütsülendi gözleri
Deðiþmez adýmlarla geldi yeniden içine
Yenilenememiþti aþký
Eskisi kadar seviyordu sevdiðini
Eskisinden daha çok özlüyordu
Muradýný oyalanmýþken daðýnýn zirvesinde
Ve alýþtýðý kahýrlarý yaþýyorken bir biri ardýnca
Gözlerini her kýrptýðýnda görüyorken her mesafeden aþký
Vazgeçmesi muhaldi
Yoldan da yolculuðundan da…