Anýlarla gözyaþý maziden kalan, Hayat baþlý baþýna kocaman yalan. Sevgiymiþ aþkmýþ hep falan filan, Dikkat et de sen olma en son aðlayan
Geçmiþin acýsý çýkmýyor içimde saklý Kimsenin kimsede kalmazmýþ hakký. Acýlar içimde hiç susmayan þarký, Þimdi belli mi bu iþte hangimiz haklý…
Aþkýmýzý sevgimizi kaybetmiþiz biz, Ayný yataðý paylaþan iki yabancýymýþýz. Yýllar sonra meðer ne kadar çok deðiþmiþiz, Aslýnda biz herkesten daha yalancýymýþýz.
Yalanmýþ meðer canýmýn içi göz göze gelmek, Yalanmýþ meðer can verircesine delice sevmek, Yalanmýþ meðer iki ayrý bedeni bir ruhta görmek, Yalanmýþ meðer canýmýn içi yalan severken ölmek..
Sosyal Medyada Paylaşın:
emirhan52 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.