YALNIZLIK

Ýçimdeki çocuk yalnýzlýðýmý hatýrlatýr
Bazen de unutturur
Paylaþamam yalnýzlýðýmý seninle, anlatamam sana
Hayatýmda yaþattýðým boþluðun içinde yalnýzlýk
Dolduramaz kimse bu boþluðu
Aynaya bakýp da gördüðümden baþkasý
Ýçimi kanatan, yüreðimi daðlayan yalnýzlýk
Þimdi senden de bana yalnýzlýk kaldý.
Ne sabah olur ne de akþam
Varken içimde bu yalnýzlýk
Bu þehir yalnýzlýk kokuyor
Ýçine girersen boðulursun
Zemheri bir karanlýðýn içine girersin
Yalnýzlýðýyla baþ baþa býrakarak
Terk etmeli bu þehri
Ben sessiz bir çýðlýk attým
Ama sen beni duymadýn.
Bu sessizlik beni yalnýzlýða götürdü
Býraktý beni bu þehirde yapayalnýz
Gel de bitsin bu yalnýzlýk
Baþka yerde, baþka þehirde kalsýn
Dinsin bu yalnýzlýk.

Hatice BALTACI
Eylül isimli Þiir kitabýmdan
Sosyal Medyada Paylaşın: