Hayat ne tuhaf bazen en sevdiğin Ansızın nefretine dönüşüyor Ben ki Yalnızlığı çok severken Kendi kurduğum hapishanede Müebbet mahkum olmuşum
Her şey gelip geçiciymiş Bize kalan ise Sadece kocaman bir yalnızlık Eş, dost,yaren,sevgili Hepsi boş Yanındakiler hep sahte
Sana ise kalan kocaman bir yalnızlık Etrafıma bakıyorum da Demli bir çayın buğusunda İki lafın belini kıracak Hiç kimsem yok Hiç oldu mu onu da bilmiyorum
Bir kez daha anladım Benim tek dostum Ruhuma canı üfleyen Her ne yaparsam yapayım Bana tek sırtını dönmeyen Tek o
Ve bilir misiniz Onunla sohbetlerin tadına doyum olmaz Onu dinlemek ona anlatmak Ve hiç utanmadan hıçkırıklara gömülmek Ardından onun sayesinde Kahkahalar atarak varlığına şükür etmek
Ama yine solum acıyor Bazen sıkıyor bu yalnızlık Sonra içime kapanıp Herkesten gizlediğim gözyaşlarına sığınmak Ve her yalnızlığın sonunda Olduğu gibi şiirlere sarılmak sıkı sıkı
Sosyal Medyada Paylaşın:
NURCAN CANDAR UYGUR Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.