Bebek Değilsin

Bebek Deðilsin

Yayýlmýþ ortalýða keskin bir koku, burun direðini kýrýyor!
Nerede, gürültücü sevimli afacan? Hiç sesi de çýkmýyor!
Kýyýda-köþede, bir tenhada, acaba nerede saklanýyor?
Belli, altýna doldurdu “Sýçtý Cafer, bez getir!”

Kibritle oynarken, yangýn çýkýnca!
Sanýr ki alevler onu bulamaz, masanýn altýnda!

Bir halt etmiþ ama sonucu hoþ deðil,
Yaþý kýrký geçmiþ ama aklý reþit deðil!

Saygýda, itaatte hiç kusur etmez, büyüklerine,
Göklere çýkarýr, laf söyletmez; iyi, güzel de!
Nedense, büyüklüðü hak görmez, kendisine?
Köleliðe rýza var, ona verilen öðretide!

Bak dayý, belki de yerden göðe haklýsýn!
Öðretilen ezberi kusuyorsun!
Belki, kalbin temiz; çaresiz debeleniyorsun!
Ama bil ki, bu halinle hiç de masum deðilsin!

Altýna dolduran, yangýn çýkarýp saklanan;
Sevimli bir bebek deðilsin!
Herkes kendi tercihini yaþar;
Baþkalarýnýn tercihiyle, ziyan olma!
Herkesin hesabý ayrý, ayrý görülür!
Küsüp darýlma; boþuna bel baðlama!

Ahmet Bektaþ

Sosyal Medyada Paylaşın: