ne baharýn kaldý ne de yazým
yokluðuna alýþmak zor
hüzün oldu her bir yaným
canýmda can bildiðim caným dediðimsin
her þeyden çok deðer verdiðimsin
adadým ömrümü sana
koparmaya kýyamadýðým gülümsün
varsýn dikenin batsýn elime
yokluðun kadar acýtmaz canýmý
bir kez sevdim bin kez öldüm
seninle aðlayýp seninle güldüm
bir tatlý gülüþüne kalbimi verdim
yine de sana yaranamadým
aþýlmaz denen daðlarý aþta gel
esen rüzgarlarýn peþine takýl
bekliyor bulacaksýn ayrýldýðýmýz yerde
elimde solmuþ çiçeklerle
topla tüm cesareti bak yüzüme
seni ne kadar özlediðimi göreceksin
gözlerimden akan yaþlar özlemimin ifadesidir
ayrý geçen günlerin hesabýný nasýl vereceksin
vuslat uzak olmasýn bize
yaþanan olumsuzluklarý gömelim hasret denizine
tut ellerimi ayýrma gözlerini
olmasýn yazýk ölümsüz sevgimize ...
Refik
27 . 05 . 2015
Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.