Kararsýzlýklarýmýn kör feneri oldu aþkýn
Ne vakit sendelediysem yolumdan sapýp
Tutmaný beklerken sýkýca
Ýzbe kuytulara kaçtýn ellerimi býrakýp
Umutlarýmýn acýmasýz kahini oldun
Ben bir ümit çalarken kapýlarý
‘Boþuna’ dedin bir bir yüzüme kapatýp
Uçacaktim karanlik semani yararak,
Kaçýþlarýmýn kalpsiz gardiyaný oldun
Kurtulacakken gözlerinin kýskacýndan
Umarsýzca esir aldýn ta içime bakýp
Ve maðrur bir ezginin katili oldu aþkýn
Artýk ne þarkýlarým var
Ne mýzraplarým meftun, kalbinin sazlarýnda
Suskunluk ýsrarla çaðýrmakta çýðýrýp
Yakýndýr terk-i diyar
Son aðýtý da yakýp…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.