Cýrcýr böceði, Bir aðacýn dalýnda, Çalýp söylüyormuþ umursamazca… Altta ise örümcek, Onu seyrediyormuþ, Salyasý aka aka… Sesleniyormuþ: “Ah aðustos böceði kardeþ, Ne kadar imreniyorum sana… Yaný baþýma uç, Aðýma kon da, Daha yakýndan gelsin, Güzel müziðin bana…” Aptal, Ve kendini beðenmiþ Aðustos böceði, Kanmýþ bu iltifata, Gözü dönmüþ sevinçten, Konmuþ örümcek aðýna… Havalanmak istemiþ, Sazýný bir-iki çaldýktan sonra… Nâfile, Að yapýþmýþ ayaklarýna… Örümcek: “Belki güzel çalýyorsun ama, Akýl olmayýnca bu yetenek, Yetmiyor can kurtarmaya…” Deyip aðustos böceðini, Ýndirivermiþ karnýna…
11.03.1995
Sosyal Medyada Paylaşın:
Halûk Şan DİKMEN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.