İNSAN OLSUN ÇEVRESİNDE İNSANIN...
AYDINK
İNSAN OLSUN ÇEVRESİNDE İNSANIN...
Hüzün olsa da hayatýn bir yerinde
Tebessümler daim olsun, sönmeyecek
Bir el olsun þefkatle dokunacak
Ve tüm aðrýlarýný dindirecek, insanýn
Bir temas, okþamak için ruhunu
Dert olsa da hayatýn bir yerinde
Neþe noksan olmasýn
Hiç olmazsa yarýnlarýn tümünde
Ufuk olsun bakacak
Aydedeyi uðurlarken geceye
Yeni güne doðacak
Güneþ olsun görecek, insanýn
Isýtsýn diye buzdan parça yüreðini
Ayrýlýk olsa da hayatýn bir yerinde
Bir köþe baþýnda sürprizler beklesin
Aniden çýkýverecek karþýsýna, insanýn
Umutlar getirsin kaybetmiþken yolunu
Ve yeniden yaþamaya
Gönüller dolusu hevesler
Ölüm olsa da hayatýn en sonunda
Her faninin sakladýðý, sýmsýcak
Sevmeler olsun hiç peþin hesapsýz
Sevilmeler, tadýna doyulamayasý
Ve uðurlayan buðulu bir çift göz
Havaya kalkan eller, veda niyetine
Yüreðini koyan yüreðinin üstüne
Ve iyiliðine dair birkaç satýr söz
Yani;
Ýnsan olsun çevresinde insanýn
Hayatýn tamamýnda olmasa da
Hiç olmazsa bir bölümünde, anlamlý
Sevgi, dostluk ve aþka dair
Duygu doruklarýnda
Yaþadýðýnca yer tutan
26.05.2015
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.