etekleri tutuþan bir dalgayým ayaklarýna tenim tuzdan terim süzgeçten geçmiþ bir anason misâli gövdesinden düþmüþ onlarca nefes ile vuruyorum kýyýlarýna
yüreðimde yarým çýkmýþ bir güneþ sýcaklýðýnýn puslu izi ruhumdaysa serin sularýnda volta atan kýrýk bir ýþýk içimin duvarlarý doluyor týka basa ve göðsümün kanatlarýnda bir melek uðultusu varamýyorum yarýna
ah Ýstanbul ! annem kokan tepelerine az yaslanmadým az aðlamadým yalnýzlýk döken tavan aralarýnda umudu bitmiþlerin köprüsünden her geçtiðimde aklýmda binbir gece bitmek bilmeyen binlerce hikâye
sen sahipsiz sokaklarýmýn adressiz kapýlarýna býrak neyin varsa zamanla düþer vakti gelince toplarým emânetlerini
þimdi bir karýncanýn adýmlarýna gölgeyim yolum boyumdan çokk uzun !
istanbul , tuttuðun elimi yutmadan önce býrak olur mu ?
25/05/2015 14;23 eMÝNeYZAMAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
eMİNeYZAMAN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.