sen benim hiçbir þeyim sofalý evlerde yalýnçak is kokardý zaman yüzümle nereye dokunsam sendin aslýnda biraz daha fazlasýn biraz arsýz biraz küf kokan ellerine hasret elimle dokunuyorum tertemiz örtülere elimle dokunabildiklerime biraz bakýyorum her þey ayný yerinde sen yoksun toprak kokan gözlerinle dokunabildiðim kadar varsýn bakýp sana kapýyý çarptýðým kadar biraz fazlam kadar biraz eksikliðimsin sen benim hiçbir þeyimdin hatýrladýðýmdan da öte sen bana bakýyordun hala o yerde dokundum usulca sesine dokundu bana öyle anlamsýz bakýþýn anladým ki öyle deðilmiþ kaçýþýn sen uzaklýðým kadar yakýnýmsýn uzaklýðýmda yaktýðýn kadar üzüm güneþi kokluyorum hala o yorgun sözlerinde bitmiyor o suskun gözlerin çamurlu çizmelerle kirli düþlerle bitmiyor gözlerin bende yoksun aslýnda her þey kadar alsam diyorum elime sevincimi kimse bakmasa utanmasa............
Sosyal Medyada Paylaşın:
süleyman yıldırım Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.