Bahar gözlüm al götür beni, buralardan götür beni.. sevdalarýmýn, kavgalarýmýn yurduna.... toprak çeker oldu. al götür beni, renk renk çiçek açan memleketimin daðlarýna..
Gün.! geçtikçe ömür.. salkým söðüt dallarý gibi eðilir topraða, çoðalýr.. dalýndan sararýp kopan, kuru yapraklar. yaklaþan.. amansýz sonbahar usul usul sokulur ölüm, dost olur.. sol yanýna
Bahar gözlüm.. al götür beni Anayurduma.....
Savurdu rüzgar kapýldým nehirlerin akýntýlarýna kayboldum ben sonu olmayan bu kavga’da. peþinde koþup durduðumuz mutluluk... yakalanmayan bir düþmüþ.! bunu çok geç anladým.
Hayat.! vurdukça pençesini düþtüm..çaresizliðime aðladým. kalktým..sevinçlerime aðladým. göz yaþlarým.. göz yaþlarým.. acýlarým sevinçlerim benim.. hep ilacým oldu...