Ve ben artık üşümüyorum kendi yalnızlığımı yaktığım için akasyameral
Ve ben artık üşümüyorum kendi yalnızlığımı yaktığım için
kýþlarý üþür çocukluðum dallarýnda rüzgar gülü serçe ürkekliðinde yaðar kar taneleri kapýsý aralýk kalan anýlarýn arasýndan ve ben üþürüm
beklediðin ben olmalýyým belkide bir avuç kiraz çiçeðine saklý kalan kýþ kokulu ayazdan ertelediðin sevdalarýn kýrgýnlýklarýdýr seni bu denli sessiz býrakan kýþ gibi kim bilir kaçýncý mevsimin zamansýz ölümüdür kýþ nakýþ nakýþ ayrýlýk iþli sevda gibi ve ben her kýþ üþürüm
aðlama buz tutar döktüðün göz yaþlarý yanaklarýna deðmeden donar dudaklarýna tuzum yapýþýr ýslak ýslak saçlarýnda açan kýr menekþesi gibidir ayaz yazdan kalma solgun sevdalar ürker ve ben üþürüm
dizleri yara bere içinde kanayan yarmaz afacanlar çýðlýk çýðlýða ellerinde sapan baþlarýnda kasket buz sarkýtlarý teneke barakadan sarkar anýlarýmda ve doyasýya kar avuçlar moraran elleri yürekleri sýmsýcak ilk bahar nefesi yazdan arta kalan düþlere benzer gamzeli tebessümleri iþte bir kýþ daha soluklandým senin kýþ kokulu þiirinde ve binlerce çocuk gülümsedi hepsi bana birazda sana benziyor ve ben artýk üþümüyorum kendi yalnýzlýðýmý yaktýðým için
Mahmudiye Düzkaya
Sosyal Medyada Paylaşın:
akasyameral Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.