Böbürle sallanýp, yolda yürürken,
Topraðý beðenmez, taþa baðlanýr.
Bir hayra direnip, ayak sürürken,
Varlýða güvenip, boþa baðlanýr.
Bir meclise selam verip giremez.
Bilse söyler tövbe cevap veremez.
Bir baþýna dönüp izi süremez.
Önde yürür gibi peþe baðlanýr.
Atýp, tutar bir de yüksekten uçar.
Lafla, milyonlarca parayý saçar.
Suya nispet edip göðsünü açar.
Yaðmurdan haz etmez, yaþa baðlanýr.
Toplayýp kucaklar ateþi, narý.
Soðutsa içini, su dökse bari.
Lazýmsa birine, yok eder varý,
Toklukla yetinmez, aþa baðlanýr.
Görenler ah eder, bir kuru çalý.
Ne kendi yer, ne de yedirir malý.
Sevmezmiþ eti, hem pekmezi balý.
Ava merak sarmýþ, kuþa baðlanýr.
Erdem senden öte, epeyce ýrak,
Tutma artýk daha, dünyayý býrak.
Birisi diyor ki, yüreðin kurak.
Baharda üþürken, kýþa baðlanýr.
zekeriya duman
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.