Sýska bir yalnýzlýktý aslýnda, Sessiz, çirkin ve öksüz bir yalnýzlýk..
Bin yýla uyuyup, bir an’ a uyanmýþ; bahara uyanmýþtý. Bahar iyi adammýþtý.
Ayný çýðlýk bir sonsuzluðunda dehlizinin: kenar çizgileri yitmiþ, bitip tükenmiþ bir kimsesizliðin. Bir de hayasýzlýðýnda kayýtsýzlýðýnýn.
Þimdi, sýzýsýysa eðer bu belirtisiz zamanýnýn; öç almaya gelir arta kalan yarýsýnda ömrünün. Bugün deðilse yarýn, yarýn deðilse öbür gün. Ýþte! Hepsi sürgününde bu döngünün.
Hepsi.. Sürgününde...
Sosyal Medyada Paylaşın:
ferhatcolak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.