YOKLUĞUN

Yine yokluðunun hüznü sardý dört bir yanýmý
Kalbimde hala gittiðin günün sýzýsý.
Yok olmuþ bir kentim þimdilerde.
Hazin sonumdan arda kalan kýrýk dökük anýlar.
Yokluðunun sokaðýnda yürüyorum.
Senden arda kalan hatýralarý arýyorum.
Her köþe baþýnda hayalinle avunuyorum.
Dalýp dalýp gidiyorum maziye
Hangi anýya dalsam.
Gözlerim nehir misali akýyor bilinmez uçurumlardan.
Gökyüzüne haykýrýyorum yokluðunu.
Gecede sessizliðim boðuyor ruhumu.
Zulmü kendi içimde yaþýyorum.
Sensizlik çölde susuz kalmaktan beter.
Aþkýnýn ateþini yakýyorum her gece beynimde.
Cehennem olmuþ yokluðun bedenime.
Gözlerin aklýma geliyor.
Kor gibi yakýyor yüreðimi.
Ruhumda tarifsiz sancýlarýn baþladý.
Çýðlýklarýmý kimseler duymuyor.
Hapsetmiþ’im gönlüme seni gören olmuyor..!
Yalnýzlýðýmýn harabesinde saklýyorum seni.
Bir gören olmasýn bana neler çektirdiðini.
Susuyorum aklýma her geliþinde.
Gözlerin gözlerim oluyor kan aðlýyorum.
Kara yazgýymýþ’sýn alnýma yazýlan.
Aþkýn siyahýyla beni yakan.
Son sözlerim senden uzak olsun.
Dilerim Rabbim’den Mutlu olursun.

Emre ÖZKAN

Sosyal Medyada Paylaşın: