Öyle Zor Ki..!
Gözlerinin esaretinden gidiyorum sevgilim.
Sensiz bu yollarda yürümek öyle zor ki.
Yavaþ yavaþ beni kahreden adýmlarla yürüyorum sensizliðe.
Bilmiyorum geriye dönmek öyle zor ki.
Adým adým ayrýlýða gidiyorken..
Þimdi bir ses gitme dese.
Kal yanýmda sensiz olmaz dese.
Yüreðimden Feryat eden Mutluluk çýðlýklarým yükselirdi göge.
Sen her kapýyý kapamýþsýn suratýma.
Üþüyorum bu dar sokaklarda.
Nereye gitsem soðuk ve karanlýk.
Issýz bir ada gibi yapayalnýzým buralarda.
Baþýmý yaslayacak bir omuz dahi bulamazken.
Hayaline sarýlýp avunuyorum yokluðunda..
Ýçimde dinlemeyen bir sýzýn var.
Fýrtýnalar kopuyor yüreðimde.
Kimin umurunda..
Ben Yanmýþým kahrol’muþum.
Kimin umurunda.
Seneler geçiyor ayrýlýðýmýzýn üstünden.
Ýlk günkü gibi aklýmdasýn.
Unutmak öyle zor ki.
Anlatamýyorum yazýlarla bendeki seni.
Kýrýk bir kalem buruk bir kalp
Ve akan gözyaþlarýmla büyüyorsun içimde.
Sancýlar çekiyorum her gece
Nefes gibi doluyor’sun içime.
Söküp atmak istiyorum yüreðimden seni.
Olmuyor iþte.
Ýnce sýzý gibi bedenimi esir almýþsýn.
Bendeki seni affedemiyorum.
Bir bitiþ bu kadar kolay olmamalýydý.
Bir beden bu kadar kolay yýkýl’mamalýydý.
Hayata küsmüþ acý hatýralarýyla baþ baþa kalmamalýydý.
Neyse...
Kadermiþ deyip boyun eðdik iþte.
Üzülme sende..
Her þey gibi buda gelir buda geçer.
Üzülme sende.!
Emre ÖZKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.