Dün gece çok düþündüm denizin kýyýsýnda gemilere yüklesem,mi dertlerimi dalgalar alýp götürse ta uzaklara gözümde kalsa denizin maviliði
bazen gizemli bazen kýzgýn bazende öfkeli bakarým gökyüzüne giden niye gelmiyor
öyle çok öfkeliyim,ki zamansýz yaðan yaðmura bazen dalarým derinlere bazende sorgularým kendi kendimi gelir geçer gemiler ben el sallarým sonra dolar gözlerim
bir bakmýþ,ki giden gitmiþ kalan bir ben birde ayak izlerim
geceler sessiz ve hayat bir o kadar uzak sanki gidenler dönmez özlemi dokunur yüreðime perdeler çekilir önüme deniz öylece bekler beni
yine gökyüzü öfkeli sýkýþmýþ içinde hüzün ve hasret öylesine haykýrýyor,ki bulutlar sanki içinde ben varým
param parça ufkum öylesine boðar,ki bedenimi gecemi duymayan deniz alýp gittin gemileri yapa yalnýz koydun beni... Hüseyin YANMAZ 23/05/2015 Sosyal Medyada Paylaşın:
Tercanlı24 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.